اثر محلول پاشی با عناصر غذایی(روی، بور و کلسیم)وتراکم بوته در گلدان بر رشد و عملکرد گیاه توت فرنگی رقم پاروس در سیستم هیدروپونیک

تراکم بوته در واحد سطح یکی از عوامل تعیین کننده و موثر در روند رشد رویشی، زایشی و اجزاء عملکرد گیاهان به شمار می رود. از سوی دیگر تغذیه برگی به عنوان روشی سریع برای تأمین عناصر غذایی مورد نیاز گیاه شناخته می شود. در این پژوهش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی، اثر دو فاکتور تراکم بوته در گلدان (در سه سطح دو، سه و چهار بوته) و محلول پاشی (در چهار سطح شامل شاهد، ترکیب فلاورپاور، ترکیب ست و ترکیب فلاورپاور+ست)، مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان داد که افزایش تراکم باعث بیشتر شدن سطح ویژه برگ و کاهش قابل توجه دیگر صفات رویشی شد. صفات زایشی بجز تعداد گل خشک شده، دیگر صفات به طور معنی داری تحت تأثیر تراکم قرار گرفت. با افزایش تراکم بوته در گلدان عملکرد بوته کاهش ولی عملکرد گلدان افزایش یافت. صفات کیفی به جز سفتی بافت میوه و درجه دفرمه شدن تحت تأثیر تراکم قرار گرفت. از سوی دیگر محلول پاشی به جز برخی صفات مانند وزن خشک ریشه و اندام هوایی، سطح و تعداد برگ، درصد میوه بندی و حجم میوه بر بیشتر صفات اندازه گیری شده اثر معنی داری گذاشت و به طور کلی محلول پاشی با ترکیب ست بیشترین تأثیر را بر عملکرد بوته و عملکرد کل داشت.